Perły pożądane przez bogatych i złodziei. Zobacz Hagenmühle- szlifiarnię pereł w Dolinie Kwisy w Lechowie koło Leśnej

Pierwsze informacje o perłach wyławianych w okolicach Leśnej można odnaleźć w 1607 roku. „W piasku Kwisy łowią niekiedy rybacy perły, różne co do wielkości (…) Takie muszle znajdują się koło Czochy i koło Leśnej”. W wodach Kwisy licznie występowały skójki perłorodne, zwane też perłoródkami rzecznymi. Upodobały sobie one krystalicznie czyste, zimne i nieregularne rzeki i potoki sudeckie. Te duże i długowieczne małże w dawnych czasach występowały w Kwisie, Nysie Kłodzkiej, Nysie Łużyckiej czy w Bobrze.

Sława kwiskich pereł była ogromna i dotarła do Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Miały one spore wzięcie, a ceny które osiągały przyprawiały o zawrót głowy. Wzdłuż Kwisy powstawały liczne szlifiernie pereł, a najsłynniejsza z nich powstała w obecnym Lechowie- Hegenmuhle. Od XVII wieku zajmowała się nie tylko obrabianiem złowionych pereł, ale również mieleniem skorupy skójek. Proszek ten szczególnie doceniany był przez medyków w leczeniu oparzeń.

Od 1621 roku połów pereł znajdował się w systemie tzw. regaliów, czyli należał do tych form działalności gospodarczej, które były zastrzeżone wyłącznie dla władcy. Do tego celu powoływano „elektorskich poławiaczy”, którzy wszystkie pozyskane przez siebie perły musieli dostarczać na dwór drezdeński.

Problemy zaczęły się w latach 20-tych XVIII wieku. Ówczesny władca, August II Mocny wysłał swoich poławiaczy, aby sprawdzili dochodzące do niego niepokojące wieści o malejącej liczbie małż. Jak się okazało skójki perłorodne stały się celem kłusowników, wieśniacy w czasach kryzysu karmili nimi trzodę chlewną, ale i okoliczni mieszkańcy sami ich smakowali. August II Mocny wydał dekret o zakazie połowu tych małż. Ostatnie informacje o czynnych stanowiskach perłoródki pochodzą z 1894 r. Połów rabunkowy, zanieczyszczenie lokalnych wód i ubożenie w nich fauny oraz flory przyczyniły się do zaniku skójek perłorodnych.

Zobaczcie!